HDMI اولین و تنها رابط تجاری برای انتقال غیر فشرده همزمان تصویر و صدا بهصورت دیجیتال است. HDMI نوعی پورت ارتباطی است که قابلیت انتقال تصویر و صدا باکیفیت بالا را تنها با استفاده از یک کابل به کاربران ارائه میدهد. پورت HDMI برای اولین بار در سال ۲۰۰۲ طراحی و در سال ۲۰۰۳ عرضه عمومی شد. این رابط اولین و تنها پورت مستقل بین چند شرکت است که در سال ۲۰۰۳ توسط کمپانیهای Hitachi، Silicon Image، Philips، Panasonic و Sony و با مشارکت مالی و تکنولوژی این شرکتها ایجاد شد. درواقع HDMI مخفف عبارت High-Definition Multimedia Interface است که در زبان فارسی بهعنوان رابط چندرسانهای اچدی یا رابط چندرسانهای باکیفیت بالا هم نامبرده میشود.
یکی از ویژگی HDMI که باعث شده تصاویری باکیفیت بالایی ارائه دهد این است که دستگاه فرستنده باید قابلیت ارسال اطلاعات بهصورت غیر فشرده را داشته باشد و هم دستگاه گیرنده بتواند آن را دریافت کند. این عدم فشردهسازی باعث افزایش کیفیت نمایش تصاویر میشود. دستگاههایی که پورت HDMI دارند را اچدی (HD) یا فول اچدی (Full HD) میگویند.
با آمدن پورت HDMI، میتوان گفت که کابلهای S-Video و DVI از رده خارجشدهاند. در حقیقت آنچه یک پورت HDMI انجام میدهد، بهوسیله سه کابل Component-video و شش کابل انتقال صدای آنالوگ انجامپذیر است.
با این سیستم، کاربران خانگی میتوانند تنها با یک کابل، تصاویر و صدای دیجیتال را به بهترین شکل ممکن دریافت نمایند و دارای یک سینمای خانگی با بهترین کیفیت۱۸- باشند. با استفاده از کابلهای HDMI شما میتوانید بهترین کیفیت صدا و تصویر را از تلویزیون HD خود دریافت نمایید که برای پخش فیلمهای Blue ray و HD-DVD بسیار مهم و ضروری است.
تفاوت HDMI با کابلهای آنالوگ فعلی
کابلهای آنالوگ از قبیل AV یا S-Video،Composite یا Component (که در رده مصارف خانگی با تغییری در فناوری آن را بهعنوان RGB میشناسیم) در حال حاضر متداولترین روشهای انتقال تصویر میباشند. در توضیح خلاصهای از این روشها میتوان گفت Composite که عمومیت بیشتری در دستگاههای خانگی و رده متوسط حرفهای دارد، از یک کابل برای تصویر (که همه عناصر اعم از نور و رنگ را روی دوسیم ارسال میکند) و دو کابل صدا (برای کانالهای چپ و راست صدای استریو که در روشهای دیگر آنالوگ نیز مشترک است) تشکیل میشود.
S-Video که دارای کیفیت بهتری است سیگنال تصویر را به اجزای نور (Luma) و رنگ (Croma) تفکیک نموده و روی چهار سیم (یک کابل) انتقال میدهد.
Component یا RGB که در میان روشهای آنالوگ بالاترین کیفیت را دارد، سیگنال تصویر را به سه عنصر رنگ (قرمز، آبی و سبز) تفکیک کرده و بر روی سه کابل منتقل مینماید. امروزه پخشکنندههای DVD بیشتر از این روش استفاده مینمایند.
هنگامیکه شما یک دستگاه پخش دیجیتال را به یک نمایشگر آنالوگ (تلویزیون) متصل مینمایید، دادههای دیجیتال در دستگاه دیجیتال به سیگنال آنالوگ تبدیل و بر روی کابلهای صدا یا تصویر به دستگاه نمایشگر رسیده و به نمایش درمیآید. در هر تبدیل آنالوگ به دیجیتال و برعکس، کیفیت صدا و تصویر اندکی افت میکند.
حال شرایطی را در نظر بگیرید که بخواهیم از طریق یکی از روشهای آنالوگ، تصاویر را از یک منبع دیجیتال به یک نمایشگر دیجیتال برسانیم. در این حالت هم در مبدأ و هم در مقصد تبدیل را خواهیم داشت و افت کیفیت و نویز مضاعف خواهد بود.
در مورد HDMI باید به این نکته توجه داشته باشیم که به خاطر خاصیت ذاتی دیجیتال این واسط، میتوان صدا و تصویر را بدون خطر افت کیفیت به خاطر تبدیل نمودن (آنالوگ به دیجیتال و برعکس) یا فشردهسازی، بهطور مستقیم به نمایشگر رسانید، تصاویر و صداهای این روش بسیار واضحتر میباشند.
مقایسه سیگنال کابل hdmi با کابل component
به همان دلیل ذکرشده، این اطلاعات برای نمایشگرهای دیجیتال باکیفیت حقیقی و بهصورت PixelbyPixel قابلنمایش میباشند، بعلاوه در سیستمهای HDMI تصویر بهطور خودکار به قالب نمایشگر تبدیل میشود. (توجه کنید که این تبدیل در ماهیت تصویر صورت نمیگیرد بلکه تنها در قالب آن اعمال میگردد، برای مثال تبدیل قالب ۴:۳ به ۱۶:۹) جالب اینجاست که تمام این امکانات تنها بر روی یک کابل واسط قابلدسترسی است و شمارا از کابلکشیهای متعدد و سردرگم کننده رها میسازد.
مزایای استفاده از HDMI نسبت به کابلهای کامپوننت (component) و S-Video و …
سیستم HDMI نسبت به بقیه روشهای انتقال تصویر و صدا، بهترین حالت ممکن را ارائه میدهد. ازنظر کیفیت تصاویر، HDMI بهترین تصاویر را ارائه میدهد چون HDMI اطلاعات تصویر را بدون هیچگونه فشردهسازی و بهصورت دیجیتال منتقل میکند. ازنظر کیفیت صدا هم HDMI بهترین خروجی صدا را فراهم میآورد چون صدای خروجی کاملاً دیجیتال و دارای بهترین کیفیت ممکن است. و ازنظر راحتی کار هم استفاده از تنها یک سیم بهجای استفاده از چندین کابل برای انتقال جداگانه تصاویر و صدا در سیستمهای دیگر.
برای استفاده از HDMI هر ۲ دستگاه منبع و مقصد باید به این تکنولوژی مجهز باشد. آسانترین راه هم برای تشخیص اینکه یک دستگاه از این تکنولوژی بهرهمنداست یا خیر، آن است که بررسی کنیم این وسایل دارای سوکت مخصوص HDMI هست یا خیر. این سیستم نسبت به بقیه روشهای انتقال تصویر و صدا نتیجه بهتری را به همراه دارد چراکه Audio/Video/Optional Date را باهم از خود عبور میدهد.
ازنظر راحتی کار هم استفاده از تنها یک سیستم بهجای چندین کابل برای انتقال جداگانه تصویر و صدا در سیستمهای دیگر، مناسبتر است. کابل HDMI دارای یک پورت رابط با ۱۹ پین است و تمام دیتایی که از آن عبور میکند غیر فشرده، اما رمز شده است.
سرعت ترنسفر یا انتقال دیتا در این پورت به بیش از ۱۰ گیگابیت در ثانیه میرسد که در مقابل Fierwire که درنهایت ۸۰۰ مگابیت در ثانیه است یا USB که ۴۸۰ مگابیت در ثانیه است، عدد بسیار بالایی است.
کابل HDMI ورژن ۲ که در سپتامبر ۲۰۱۳ معرفی شد درواقع یکی دیگر از بروز رسانیهای مهم اچ دی ام آی محسوب میشود. در این بهروزرسانی که به پهنای باند کابل مربوط میشود تا به رزولوشن، پهنای باند را به ۱۸ گیگابایت بر ثانیه افزایش داده است. درنتیجه HDMI 2.0 میتواند دادهها را تا ۱۸ گیگابایت بر ثانیه انتقال دهد، این در حالی است که این مقدار انتقال در ورژن ۱٫۴ تا ۱۰٫۲ گیگابایت بر ثانیه میرسد. همچنین تماشای فیلمهای ۴Kدر ۵۰ یا ۶۰ فریم بر ثانیه در این بهروزرسانی جدید امکانپذیر شده است. در ادامه مطلب بیشتر به معرفی ویژگیهای HDMI ورژن ۲ میپردازیم.
این کابل از ورژن های قدیمیتر پشتیبانی کرده و نیز قابلیت انتقال تصاویر سهبعدی با وضوح تصویر ۱۰۸۰p را دارد. همچنین مجهز به کانال HDMI Ethernet جهت انتقال ۱۰۰ مگابایت بر ثانیه اطلاعات شبکه و کانال برگشت صدا (Audio Return Channel) و دیگر موارد است؛ اما لازم است بدانید که با کابل ورژن ۱٫۴ شما تنها قادر به تماشای محتوای ۴K در True Color 8-bit color per channel میباشید.
کابل HDMI ورژن ۲٫۰ با پشتیبانی از رزولوشن ۴K، برای فریم ریت بالاتر طراحیشده است.
همگام با صنعت ساخت تلویزیون که بهطور اجتنابناپذیری به سمت رزولوشن Ultra HD 4K پیش میرود. برای اینکه رزولوشن و فریم ریت بالاتر در آینده جواب بدهد، معلوم بود که به پهنای باند بیشتری در اتصالات نیاز است. با این هدف، HDMI ورژن ۲٫۰ از رزولوشن ۴K تا ۶۰ فریم بر ثانیه پشتیبانی مینماید. این یعنی که پخش رزولوشن کامل ۴K و ۳D به همراه فریم ریت بالاتر محتوای دوبعدی مانند، فیلمهای خانگی و بازیهای رایانهای (مانند بازیهای کامپیوتری، بهغیراز بازیهایی مانند PS4/Xbox One) را پشتیبانی مینماید. ازآنجاییکه تقریباً همه فیلمها در ۲۴ فریم بر ثانیه، فیلمبرداری میشوند، این افزایش رزولوشن برای فیلمهای بلند و یا برنامههای تلویزیونی اهمیت کمتری پیدا میکند.
نشانی ایمیل شما منتشر نخواهد شد. بخشهای موردنیاز علامتگذاری شدهاند *
ذخیره نام، ایمیل و وبسایت من در مرورگر برای زمانی که دوباره دیدگاهی مینویسم.
لطفا پاسخ را به عدد انگلیسی وارد کنید: