SPDIF یا S/PDIF که مخفف عبارت Sony/Philips Digital Interface Format است، توسط Sony و Philips طراحی شده است. این اینترفیس (رابط سخت افزاری) برای انتقال صدای دیجیتال است. صدا در حالت نرمال، بهصورت آنالوگ است و ایراد بزرگ آن اینست که خیلی راحت نویز را به خودش میگیرد و خراب میشود. برای اینکه نویز خیلی کمتر روی صدا تأثیر بگذارد، باید صدا را بهصورت دیجیتال درآورد و بعد انتقال داد.
صدای دیجیتال به این معنا است که سیگنال صدا بهجای انتقال بهصورت آنالوگ از طریق مجموعهای از کدهای صفر و یک منتقل میشود. همین امر موجب افزایش صحت انتقال دادهها خواهد بود، به این دلیل که هیچ نویزی به یک سیگنال صدا اضافه نخواهد شد. بنابراین انتقال صدا با فرمت دیجیتال کیفیت مناسبتری را در اختیار کاربر قرار خواهد داد. این اینترفیس در گذشته تنها در استودیوها استفاده می شد اما کم کم در سینماهای خانگی و همینطور در رایانه ها هم وارد شد.
امروزه دو اینترفیس در حوزه لوازم صوتی و تصویری برای انتقال صدا با فرمت دیجیتال مورداستفاده قرار میگیرند. SPDIF که تنها برای انتقال صدا مورداستفاده قرار میگیرد و HDMI که علاوه بر انتقال صوت، سیگنالهای دیجیتالی ویدیویی را نیز انتقال میدهد.
مشکل اینجاست که کابل HDMI صدا و تصویر را بهصورت همزمان و از طریق یک کابل می فرستد و شما نمی توانید صدا را بهصورت جداگانه کنترل کنید. از طرفی تمام تجهیزات صوتی و تصویری به خروجی HDMI مجهز نیستند و اگر هم باشند بعضیهایشان، انتقال صدا از طریق HDMI را ساپورت نمیکنند. برای مثال ازآنجاییکه یک دستگاه سیدی پلیر تنها برای پخش فایلهای صوتی در نظر گرفتهشده است بنابراین از یک خروجی SPDIF برخوردار است و نه خروجی HDMI. همچنین کابلها و کانکتورهای SPDIF بسیار ظریف و نازک هستند درحالیکه با توجه به نوع کاربرد، کابل و کانکتور HDMI بهمراتب سنگینتر و بزرگتر بوده و بنابراین از تعداد سیمهای بیشتری نیز برخوردار است.
هرزمانی که امکان برقراری یک اتصال دیجیتال را داشته باشید می توانید از SPDIF استفاده کنید زیرا بهترین کیفیت صدا را در اختیار شما قرار خواهد داد. اما درصورتیکه دو ابزار صوتی دیجیتال را به یکدیگر متصل کنید ازآنجاییکه منبع صدا به کانکتور HDMI مجهز نشده، شما مجبور خواهید بود به سراغ SPDIF بروید.
دو نوع کانکتور SPDIF صوتی-تصویری وجود دارد. کواکسیال (RCA) و اپتیکال (Toslink). کاملاً واضح است که برای اتصال دو ابزار به یکدیگر شما نیازمند استفاده از کانکتورهای یکسان خواهید بود. اتصال کواکسیال از یک کانکتور RCA استفاده میکند که معمولاً بارنگ نارنجی از سایر کانکتورهای مشابه که برای انتقال ویدیو مورداستفاده قرار میگیرند، قابلتشخیص است.
از سوی دیگر اتصال اپتیکال از یک کانکتور مربعی که Toslink یا (Toshiba Link) نامیده میشود استفاده میکند. برخی از تجهیزات صوتی-تصویری به هر دو این کانکتورها مجهز شدهاند اما در ساختار برخی دیگر تنها یکی از این دو کانکتور مورداستفاده قرارگرفته است. اگر از یک دستگاه پخش CD حرفهای استفاده میکنید که دارای خروجی کواکسیال SPDIF است و گیرنده صدای شما تنها یک ورودی اپتیکال SPDIF داشته باشد شما قادر به اتصال این دو ابزار به یکدیگر نخواهید بود.
کابل کواکسیال SPDIF یک کابل RCA است که یک کابل تک کانکتور مانند کابلهای کامپوننت است که دو طرفش مثل هم است. از طرفی کابل اپتیکال SPDIF یک کابل فیبر نوری است که دو نوع کانکتور دارد و با استفاده از فنّاوری فیبر نوری طراحیشده و سیگنال صدا را بهصورت دیجیتال و توسط انرژی نور منتقل می کند.
متداولترین نوع کانکتور اپتیکال SPDIF که یک ساختار مربعی دارد. درنهایت کانکتور ۵/۳ میلیمتری نیز برای این اتصال قابلدسترس است. این کانکتور ۵/۳ میلیمتری ابعادی مطابق با کانکتور ۵/۳ میلیمتری بهکاررفته در هدفون دارد و معمولاً در لپ تاپها مورداستفاده قرار میگیرد. همچنین مبدلهایی نیز برای تبدیل کانکتورهای مربعی به کانکتورهای ۵/۳ میلیمتری وجود دارد.
نشانی ایمیل شما منتشر نخواهد شد. بخشهای موردنیاز علامتگذاری شدهاند *
ذخیره نام، ایمیل و وبسایت من در مرورگر برای زمانی که دوباره دیدگاهی مینویسم.
لطفا پاسخ را به عدد انگلیسی وارد کنید:
