برای اولین بار ، اینتل در سال ۲۰۰۸ و با معرفی معماری Nehalem، پردازنده‌های سری Core i را معرفی کرد و از آن زمان اکثر پردازنده‌های خود را در سری‌های Core i3, Core i5 و Core i7 روانه بازار کرد. باورهای غلط بسیاری پیرامون این نام‌گذاری وجود دارد که در این مقاله به توضیح دقیق آن‌ها می‌پردازیم.
پس از عرضهٔ شش نسل از پردازنده‌های سری Core i،بسیاری هنوز تصور می‌کنند، عددی که در مقابل Core i قرار می‌گیرد مربوط به تعداد هسته‌های پردازنده است. به‌عنوان‌مثال، این باور اشتباه وجود دارد که Core i3 سه هسته، Core i5، پنج هسته و Core i7 هفت هسته دارد. برخی نیز که خود را حرفه‌ای‌تر می‌دانند، تعداد هسته‌های هر سری را عدد مقابل Core i منهای یک می‌دانند. به‌این‌ترتیب Core i3 دو هسته، i5، چهار هسته و i7 شش هسته دارد. اما این باور نیز از پایه اشتباه است.
ما در این مقاله توضیح می‌دهیم که نام‌گذاری پردازنده‌های اینتل از چه قانونی پیروی می‌کند. اما پیش از آنکه به توضیح این موضوع بپردازیم، بیایید نگاهی کلی به نسل‌های مختلف پردازنده‌های اینتل داشته باشیم.
اولین بار در سال ۲۰۰۸ اینتل با معرفی معماری Nehalem نام‌گذاری پردازنده‌های خود را تغییر داد و از الگوی Core i بهره برد. اینتل هرسال معماری پردازنده‌های خود را دستخوش تغییرات کوچک و بزرگ می‌کند و نام جدیدی را برای معماری جدید خود انتخاب می‌کند. اینتل از سال ۲۰۰۸ این معماری‌ها را معرفی کرده است:
نسل اول، سال ۲۰۰۸ معماری Nehalem – لیتوگرافی ۴۵ نانومتر
نسل دوم، سال ۲۰۱۱ معماری Sandy Bridge – لیتوگرافی ۳۲ نانومتر
نسل سوم، سال ۲۰۱۲ معماری Ivy Bridge – لیتوگرافی ۲۲ نانومتر
نسل چهارم، سال ۲۰۱۳ معماری Haswell – لیتوگرافی ۲۲ نانومتر
نسل پنجم، سال ۲۰۱۴ معماری Broadwell – لیتوگرافی ۱۴ نانومتر
نسل ششم، سال ۲۰۱۵ معماری Skylake – لیتوگرافی ۱۴ نانومتر
فاصلهٔ بین اجزای اصلی هر واحد پردازشی را لیتوگرافی می گویند. درواقع فاصلهٔ بین ترانزیستورها، مقاومت‌ها و دیگر اجزاء تشکیل‌دهندهٔ پردازنده، بر اساس لیتوگرافی مشخص می‌شود. هر چه لیتوگرافی کوچک‌تر باشد، تعداد بیشتری ترانزیستور در ابعاد مشخصی از تراشه جا می‌شوند و ازآنجایی‌که فاصلهٔ بین اجزاء پردازنده کمتر می‌شود، سرعت انتقال اطلاعات بیشتر شده و گرما و مصرف پردازنده نیز کاهش می‌یابد. در نظر داشته باشید که هر نانومتر یک میلیاردم متر است.
با یک نگاه به لیست بالا متوجه می‌شوید که اینتل طی سال‌های ۲۰۰۸ تا ۲۰۱۵ تلاش کرده است تا لیتوگرافی پردازنده‌های خود را بهبود بخشد. در هر نسل سعی شده است تا مصرف انرژی کاهش‌یافته، قدرت پردازش افزایش یابد و همچنین پردازندهٔ گرافیکی (GPU) مجتمع شده با CPU نیز بهبود یابد. مثلاً مهم‌ترین تفاوت پردازنده‌های رسول با آیوی بریج در استفاده از پردازندهٔ گرافیکی قوی‌تر و مصرف انرژی کمتر است و سرعت پردازندهٔ اصلی چندان تغییری نسبت به نسل قبل نکرده است.
توجه داشته باشید که همیشه عدد بالاتر به معنی بازده بالاتر نیست، بعضی‌اوقات پردازنده‌های مجهز به فرکانس کلام پایین‌تر به لطفِ معماری بهتر، قدرت و بازده بالاتری دارند. این مورد مخصوصاً وقتی قرار است پردازندهٔ دو برند مثلاً اینتل یا ای‌ام‌دی را با یکدیگر مقایسه کنید یا پردازندهٔ دو نسل از یک شرکت را مورد ارزیابی قرار دهید بیشتر نمایان می‌شود. تنها معیار برای مقایسه پردازنده‌ها اجرای بنچمارک‌های مختلف در شرایط گوناگون است.
پردازنده‌های سری Core i7 سریع‌تر از Core i5 هستند و به همین ترتیب پردازنده‌های Core i5 نیز سریع‌تر از Core i3 هستند. اعداد ۷، ۵ و ۳ نیز ارتباطی با تعداد هسته‌ها ندارند، اما قدرت پردازشی پردازنده‌های هر سری نسبت به سری قبلی خود، بیشتر است.
قدرت پردازش، هرکدام از پردازنده‌ها به معیارهای مختلفی ازجمله تعداد هسته‌ها، سرعت کلام (به گیگاهرتز)، سایز حافظهٔ کش و همچنین فناوری‌های همچون Turbo Boost و Hyper-Threading بستگی دارد.
هرچه تعداد هسته‌ها بیشتر باشد، تسک‌ها یا Thread های بیشتری به‌صورت همزمان پردازش می‌شوند. به عنوان مثال کمترین میزان هسته در پردازنده‌های سری Core i3 وجود دارد. این پردازنده‌ها داری ۲ هسته هستند ولی به لطف پشتیبانی از فناوری Hyper-Threading توانایی پردازش همزمان چهار دستور را دارند. در پردازنده‌های مخصوص کامپیوترهای دسکتاپِ Core i از نسل ششم (Skylake)، شاهد استفاده از چهار هسته و چهار Thread هستیم که در مجموع امکان اجرای ۸ تسک همزمان را در پردازنده میسر می‌کند.
تکنولوژی Hyper-Threading اینتل با شبیه سازی هسته‌ها امکان اجرای دو دستور را در یک هسته میسر می‌کند. در این فناوری، سیستم عامل دو هستهٔ مجازی به ازاء هر هسته را آدرس دهی می‌کند و به این ترتیب اجرای همزمان دو دستور در هر هسته میسر می‌شود.
در نسل ششم پردازنده‌های اینتل پشتیبانی از Hyper-Threading تقریباً در تمام پردازنده‌ها اضافه شده است یعنی حتی پردازنده‌های Core i3 نیز با وجود ۲ هسته قادر به اجرای ۴ تسک همزمان هستند.
فناوری اختصاصی اینتل ،توربو بوست است. اگر پردازنده‌ای مجهز به این فناوری باشد در شرایطی که حجم زیادی از دستورات برای پردازش به پردازنده سپرده شود به صورت موقت سرعت کلاک پردازنده را افزایش می‌دهد تا دستورات با سرعت بالاتری پردازش شوند. این فرکانس به صورت موقت افزایش می‌یابد و پس از خلوت شدن پردازنده، مجدداً پردازش امور با فرکانس پایه دنبال می‌شود. در صفحهٔ مشخصات فنی پردازنده‌هایی که از این فناوری پشتیبانی می‌کنند، عددی در مقابل عبارت Turbo Boost ذکر می‌شود که همان فرکانس حداکثری است که در حال توربو بوست، پردازنده با آن کار خواهد کرد.
Cashe نوعی از حافظه است که سرعت انتقال اطلاعات در آن بسیار سریع است. این حافظه به همراه CPU و GPU در یک تراشه مجتمع می‌شود تا پردازنده به سرعت به آن دسترسی داشته باشد. پردازنده از حافظهٔ کش برای ذخیره سازی اطلاعات مربوط به دستورات در حال پردازش خود استفاده می‌کند و به جای آنکه مرتباً به حافظهٔ رم یا دیسک سخت دسترسی داشته باشد، اطلاعاتی که مرتباً به آن‌ها نیاز دارد را در کش ذخیره می‌کند. وضعیت حافظهٔ رم با دیسک سخت نیز به همین صورت است، پردازنده به جای آنکه مرتباً اطلاعات را از روی حافظهٔ نه چندان سریع، دیسک سخت یا SSD بخواند، به حافظهٔ رم منتقل می‌کند تا در مراجعات بعدی دسترسی به آن‌ها سریع‌تر انجام شود. حافظهٔ کش ظرفیت پایین‌تری در مقایسه با حافظهٔ رم دارد، اما دسترسی اطلاعات در کش فوق‌العاده سریع‌تر از رم است.
آیا پردازنده Core i5 در لپ‌تاپ، اولترابوک و کامپیوتر رومیزی یکسان است و عملکردی یکسانی دارد؟
اینتل فقط در نام‌گذاری پردازنده‌های i3, i5 و i7 مشتری خود را گمراه نمی‌کند. اینتل پردازنده‌های متفاوتی را برای اولترابوک، نوت‌بوک و کامپیوتر رومیزی تولید کرده است که البته همهٔ آن‌ها نیز در سری‌های Core i7, Core i5 و Core i3 قرار می‌گیرند. اما پردازندهٔ Core i7 که در کامپیوتر رومیزی استفاده می‌شود به مراتب قوی‌تر از نسخهٔ لپ‌تاپ است و به همین ترتیب پردازنده‌ای که در لپ‌تاپ استفاده می‌شود قوی‌تر از پردازندهٔ Core i7 است که در اولترابوک قرار می‌گیرد.
.
قسمت اول در این نام‌گذاری با i7, i5, i3 یا M شروع می‌شود و مشخص کننده سری پردازنده است. عدد اول از بخش عددی، به نسل پردازنده اختصاص داد. در مثال بالا عدد ۶ نشان‌دهندهٔ نسل ششم (Skylake) است و سه رقم بعدی نیز شمارهٔ SKU است. اما بخش مهم در پردازنده‌های اینتل که تفاوت بین پردازنده‌های موبایل و دسکتاپ را مشخص می‌کند در انتهای این رشته قرار دارد. در جدول زیر می‌توانید توضیح مربوط به حروف آخر در نام پردازنده‌ها را مشاهده کنید:
نکتهٔ عجیبی که در بین نام گذاری پردازنده‌های سری Core i اینتل است اینست که تا نسل چهارم وقتی در انتهای نام پردازندهٔ حرف M یا U می‌آمد می‌توانستیم به سرعت متوجه شویم که با یک پردازنده مخصوص لپ‌تاپ یا پردازندهٔ مخصوص اولترابوک طرف هستیم؛ اما از نسل پنجم به بعد، اینتل تصمیم گرفت تا حرف M را با H جایگزین کند. به این ترتیب در انتهای نامِ پردازنده‌های بکار گرفته شده در لپ‌تاپ‌های عادی، حرف H به چشم می‌خورد و در لپ‌تاپ‌های گیمینگ یا لپ‌تاپ‌های قدرتمند از پردازنده‌های قوی‌تر با حرف HK یا HQ استفاده می‌شود. اولترابوک‌ها یا لپ‌تاپ‌های باریک و کم‌مصرف نیز به پردازنده‌های U مجهز می‌شوند. پس ترتیب قدرت پردازنده‌های اینتل به شکل زیر است:
HQ>HK>H>U
همین طور پردازنده‌های سری U کم‌مصرف‌ترین و پردازنده‌های سری HK و HQ پرمصرف‌ترین در بین پردازنده‌های موبایل به حساب می‌آیند. در واقع هر چه پردازنده‌ها قوی‌تر می‌شوند مصرف انرژی افزایش یافته و طول عمر باتری کاهش می‌یابد. پس اگر اولویت شما در خرید لپ‌تاپ، طول عمر باتری، وزن کم و قابلیت حمل آسان است، پیشنهاد می‌شود که لپ‌تاپ با پردازندهٔ سری U تهیه کنید. ولی اگر به دنبال اجرای بازی‌ها یا نرم‌افزارهای محاسباتی سنگین دارید بهتر است لپ‌تاپ با پردازندهٔ سری HQ یا HK تهیه کنید که در این صورت طول عمر باتری کمتر، وزن بیشتر و ضخامت بالاتر خواهید داشت.
در تمام مدل‌های موبایل (منظور لپ‌تاپ‌ها) و دسکتاپ ، حرف K به معنی Unlocked است. این پردازنده‌ها قابل اورکلاک شدن هستند و کاربر می‌تواند به میل خود فرکانس پردازنده‌ها را اورکلاک کند تا بازدهٔ بالاتری را در اختیار بگیرد. اما در فرکانس پایه این مدل از پردازنده‌های هیچ تفاوتی با معادل بدون K آن‌ها ندارند.
چنین امکانی وجود ندارد! اما ساده‌ترین راه آن است که نام مدل پردازندهٔ مورد نظر خود را در گوگل جستجو کنید. معمولاً اولین نتیجهٔ جستجو، سایت ark.intel.com است که در آن جزئیات کامل در بارهٔ پردازنده به همراه تعداد هسته‌ها، میزان مصرف انرژی، پشتیبانی از فناوری‌های Hyuper Threading و Turbo Boost، میزان حافظهٔ کش و غیره بدست می‌آورید.
توجه داشته باشید که پردازنده‌های Core i7 می‌توانند بین ۲ تا ۸ هسته داشته باشند و فرکانس کاری آن‌ها نیز در سری U در کمتری سطح و در سری‌های Desktop در بالاترین سطح تعیین می‌شود. پس اگر قصد خرید لپ‌تاپ جدیدی رادارید تنها با شنیدن نام Core i7 تصور نکنید که بازده شبیه به پردازندهٔ Core i7 کامپیوتر رومیزی خود را در اختیار خواهید داشت. اما همیشه سعی کنید کامپیوتری خریداری کنید به پردازنده از جدیدترین نسل مجهز شده باشد.
نشانی ایمیل شما منتشر نخواهد شد. بخش‌های موردنیاز علامت‌گذاری شده‌اند *
ذخیره نام، ایمیل و وبسایت من در مرورگر برای زمانی که دوباره دیدگاهی مینویسم.
لطفا پاسخ را به عدد انگلیسی وارد کنید:
